Rzodział 10

I'll be your soldier

 Fighting every second of the day for your dreams, girl

-Siemano Fabi!- krzyczę do ucha siatkarzowi. Ten podskakuje i patrzy się na mnie z mordem w oczach.

-Co ty taka w skowronkach?

-Może powiesz przynajmniej cześć. Wtedy będę się lepiej czuć.

-Cześć, pasuje?

-Jak najbardziej.

-To co ty jesteś taka szczęśliwa, hę?

-Na zakupach byłyśmy, więc się nie dziw.- odpowiada za mnie Klaudia i ciągnie mnie do sypialni.

-A co kupiłyście?- pyta Drzyzga opierając się o futrynę drzwi. Klauduchna bierze ode mnie torbę z zakupami i wyciąga z niej sukienkę. 

-To będzie jej sukienka na nasze wesele! Co o niej sądzisz?

-Ładna, naprawdę ładna. Ale jakoś Marceli w niej nie widzę...

-Ona i tak jeszcze z dziesięć razy zmieni zdanie.

-I tak nie wydaje mi się, że Marcelina wygląda w niej jakoś szałowo...

-Dawaj ją.- wyrwałam sukienkę z rąk mojej siostry i poszłam się w nią przebrać. Po powrocie z łazienki pokazałam się narzeczonym w tej sukience. Oboje zachwycali się moją figurą i wyglądem. Potem przebrałam się w normalne ciuchy i poszłam całej naszej trójcy zrobić kawę. W międzyczasie dostałą wiadomość od Łukasza, aby dzisiaj się spotkać. Przyjedzie po mnie o godzinie 19.00 i ma dla mnie niespodziankę. Ciekawe co to takiego...

-Słuchasz mnie?- przed oczami miga mi dłoń Fabiana.- Co ty o niebieskich migdałach myślisz?

-Nie, ja myślę o zielonych.

-Słyszałem, że z Łukaszem flirtujesz...

-Skąd wiesz?

-Od ptaszków.- mogłam się domyślić.

-Klaudia! Nie żyjesz!- wydarłam się na całe mieszkanie. Fabi miał w dupie moje krzyki i kontynuował.

-Wiesz to nic wstydliwego ani strasznego być dziewczyną siatkarza, a tym bardziej Kadziewicza.

-Dlaczego sądzisz, że jestem jego dziewczyną?

-Powiedziałaś Kladuchnie, że jesteście razem...

-Chyba! Słowo chyba zmienia postać rzeczy.

-Dla mnie różnicy nie ma.- wyszczerza się, a ja mam go dość.

-Dla mnie jest ona to duża. Zresztą ciebie najmniej powinno obchodzić z kim się spotykam, z kim flirtuje, z kim sypiam...-wycelowałam palcem w klatkę piersiową Drzyzgi.- Ciebie to najmniej powinno obchodzić chłopcze.

-Oj, nie bądź zła, Marcysiu!- wiedział, że Marcysią jeszcze bardziej mnie wkurzy, więc to powiedział.

-Nie wkurwiaj mnie młody.- zalałam wrzątkiem zmielone ziarna kawowca i ruszyłam z trzema filiżankami do salonu.

-Dziękuje.- powiedziała moja kuzynka kiedy podałam jej kawę. Rozmawialiśmy sobie w trójkę przez dobre dwie godziny. Z czasem skapnęłam się, że już czas się zbierać. Musze jakoś wyglądać jak spotkam się z Łukaszem.

Stałam przed szafą i nie wiedziałam w co się ubrać. W końcu ma dla mnie niespodziankę i nie ma bladego pojęcia czy gdzieś wychodzimy czy któryś raz z kolei będziemy chrzcić jego łożę. Zdecydowałam, że ubiorę czarne rurki i koszulę w kratę. Poszłam do toalety, aby załatwić swoje potrzeby, ale usłyszałam dzwonek do drzwi, a chwilę potem czułam wargi Kadziewicza na swoich.

-Hej Słonko! Idziemy?

-Chciałabym, ale niestety ktoś przerwał mi moją toaletę.

-Eh, cóż za nikczemny to musi być człowiek.- zaśmialiśmy się.

-Poczekaj, ja się tylko załatwi i wychodzimy.- uśmiechnęłam się i chciałam pójść do łazienki. Niestety Łukasz złapał mnie za nadgarstek i przyciągnął do siebie.

-Kochanie, nie załatwiaj się.

-Co kuźwa?- pytam zdziwiona. Nie mogę się wysiusiać?!

-Po co masz się zabijać, skoro masz mnie?- po kilkunastu sekundach zrozumiałam przesłanie tych słów.

-Głupcze.- całuje go w nos i idę do łazienki. Po chwili wracam i wsiadamy do jego Audi Q7.

Jednak jedziemy do jego mieszkania. Jestem na sto procent pewna co za niespodziankę ma dla mnie Łukasz, ale nie będę zapeszać. Wchodzimy do salonu, ja siadam na kanapie włączając telewizor, a on przystaje przy blacie kuchennym. Ma zamiar zrobić herbatę, ale ja go powstrzymuje.

-Ej chłopcze, żadnego wina, drinka lub coś takiego?

-Przecież nie będziemy się codziennie upijać...

-A może ja chcę.- siada koło mnie i obejmuje mnie ramieniem.

-Co jest takiego fajnego we wlewaniu w siebie trunku?

-Nie myślisz o problemach, zapominasz o Bożym Świecie.

-Tak samo jest podczas innych rzeczy.- uśmiecha się znacząco, a ja już wiem, że nocuje u Łukasza.

-Ty tylko jedno...

-A skąd, wiesz, ze ja mam na myśli seks?

-Zazwyczaj o tym myślisz kiedy jestem obok ciebie, Kotku.

-Czy ty czasami nie czytasz mi w myślach?

-Może, może.- siadam na niego okrakiem i namiętnie go całuje.

-I to niby ja tylko o jednym.- śmieje się, a ja łącze nasze usta w pocałunek.

O dziwo nie leżę właśnie obok Kadziewicza w jego łóżku całkiem naga. Siedzę na kanapie w ubraniach. Leżę pod kocem z moim "chłopakiem", który obejmuje mnie ramieniem. Oglądamy "Incepcje" do której z wielką ochotą powracam. Leonardo w tym filmie jest fenomenalny! Facet ma talent to trzeba przyznać.

-Kochanie.- Łukasz zaczyna bawić się pasmami moich włosów. Coś chce na stówę!

-Co się dzieje?- w głowie mam najczarniejsze scenariusze...

-Strasznie cie kocham, wiesz?- nie oświadczaj się, nie oświadczaj się, nie oświadczaj się chłopie! To nie ten czas i ta osoba!

-Wiem, ja ciebie też.

-Więc zbliża się Boże Narodzenie i chciałbym, abyś pojechała ze mną do mojej rodziny. Pojedziesz?

-Oczywiście, że tak.- miałaś powiedzieć nie idiotko! Jestem debilką, ale to już wszyscy wiedzą...

-Cieszę się, ślicznotko.- całuje mnie, a ja oddaj jego namiętny pocałunek.

Yo!

Maniek - Hejooo! Rozdział do dupy i wszyscy to widzą, bo pisała go Maniek! Mam nadzieje, że nie jesteście źli za taką długość i taką fabułę? Mam kryzys w pisaniu i to widać. Oddaje to do waszej oceny c:
Liga Światowa! Nareszcie! Szkoda, że byłąm na wycieczce wtedy kiedy graliśmy pierwszy mecz z Brazylią :c Ale dzisiaj cały oglądam i miejmy nadzieje, że wygramy! :] Teraz tylko czekamy na Spodek. Więc nie zdziwcie się jak po meczu zostanie z niego popiół... .

Dzuzeppe - Zapraszam was bardzo serdecznie na nowy rozdział na Add me wings. Z góry przepraszam za zaległości na waszych blogach, ale w tym tygodniu wszystko nadrobię, obiecuje ;]

Pozdrawiamy ♥